IQF, ё индивидуалъини шабакаи сард, як усули муносиби консервация мебошад, ки дар он шри́мпҳо бо ҳарорати пасти зуд манзил карда мешаванд. Ин равиш на танҳо онҳоро нахфта мекунад, балки тамоми хосиятҳои антиоксидантиву витаминҳоро нигоҳ медорад. Илова бар ин, бо истифода аз ин усул, шри́мпҳо барои баробар пухтан ва бештар арафа кардани хӯрок осон мегарданд. Инчунин, шри́мпҳои IQF онро бе ягон захира, муваққатан ва бо маводи иловагӣ ҷойгир кардан мумкин аст.
Нахустин маротиба, шри́мпҳои IQF тадқиқотҳо ва омӯзишҳои хӯрокворӣ дар тамоми ҷаҳон зиёд шуданд. Онҳо на танҳо дар тарабхонаҳо, балки дар хонавода низ ба кор рафта, ҳуҷраи хӯроки пайвастаи хирадманд бибинанд. Кисмати дигари аълоии шри́мп ин мебошад, ки он метавонад бо овразҳои гуногун, чуноне ки маҳсубгари пизоаи баҳрии, шабакаи дони, хӯрокҳои тозаи ангор ва ғайра истифода шавад.
Барои одамони имрўза, шри́мпҳои IQF на танҳо хӯроки хушмазза, балки як варианти солим ва хӯроки функсионалӣ низ аст. Онҳо рӯйи чӣ гуна сифатҳои беҳтарин соф ва ифодакунандаи усулҳои сохтории гризин ва настани хасос мебошанд. Бо назардошти ҳама ин хосиятҳо, шри́мпҳои IQF таҷрибаи нав ва боҳашамат дар хӯрокҳои моро таъмин менамоянд.